Referentie

Joep Pennartz

''Mentale training eerst voor de sport later voor het leven''

Toen ik afgelopen maart besloot om te stoppen met schaatsen belde ik Sandra voor het eerst in meer dan een jaar weer op. In dat jaar was ik verhuisd naar Den Haag en bovendien was ik inmiddels in staat zelf mijn mentale problemen op te lossen. Langsgaan was dus niet meer echt nodig.

Vier jaar daarvoor kwam ik als zeventien jarige schaatser voor het eerst bij haar. Mijn trainer had een groepssessie geregeld voor het hele team. Dat beviel me zo goed dat ik besloot vaker te komen. Ik had namelijk last van wedstrijdspanning.

Aanvankelijk dacht ik dat ik een paar handige trucjes zou leren en dat ik na een paar afspraken wel klaar zou zijn. Dat was echter niet het geval. Ik kreeg vooral opdrachten die op het eerste gezicht weinig met schaatsen te doen hadden en des te meer met mijn hele leven. Geen simpele trucjes dus. Die paar afspraken werden er meer en Sandra werd steeds meer een echt vertrouwenspersoon. Met haar kon ik van alles bespreken en daardoor mentaal sterker worden. We bespraken vaak wedstrijden, maar ook andere dingen als het wisselen van ploeg, ploeggenoten en studie. De ontspannen en open sfeer die ik bij Sandra voelde hielp me erg om ‘open’ tegenover haar te zijn. Dit is een van de voornaamste dingen die ik bij haar heb geleerd. Ik kreeg meer zelfvertrouwen, geloofde in mezelf. Uiteindelijk heeft me dit in het schaatsen, maar zeker ook daarbuiten veel geholpen.

Toen ik in maart 2011 stopte stelde ik Sandra gelijk op de hoogte. We hadden het er een tijd daarvoor al eens over gehad, maar nu had ik dan de knoop echt doorgehakt. Misschien is dat wel de belangrijkste les is die ik bij Sandra heb geleerd; dat ik, en alleen ik, beslis wat ik echt wil.